طنزیاجدی

چنين روايت كنند كه …

 

سال ها پيش از اين ، در قريه اي پارسان نام از ولايت “محال اربعه و بختياري” كه اكنون براي خود بلده اي شده است كه بيا و ببين! در جايي نياكانِ ما شاهد كلنگي مزيّن به روبان ملوّني بودند كه بر زمين كوفته شد و دست ها بر هم كوفتند و مسرّتي كردند از بهرِ اينكه ما نيز چون ساير بلاد صاحب بنايي خواهيم شد سينما نام!

امّا زهي خيال باطل ، كه چرخ روزگار هرگز بر وفق مراد بشر نچرخد و حوادث از نوع طبيعي و انساني ، ارضي و سماوي آن چنان دست در دست يكدگر دهند كه هيچ رؤيايي جامه ي عمل نپوشد.

پس فرزندم! بشنو و هشدار !

حال كه تماشاي جلوه هاي هنر هفتم بر پرده ي “سينما پارسان” به عمر من كفاف نداد وصيّت مي نمايم فرزند خلفي باشي دنباله رو راه پدرانت.

در اين راه بدين اقسام آياتِ يأس زياد بر خواهي خورد كه :

گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ي من

آنچه البتّه به جايي نرسد فرياد است !

 

امّا هرگز اعتنا ننما و با سربلندي پاسخ گوي :

 

به راه باديه رفتن به از نشستنِ باطل

كه گر مراد نيابم ، به قدرِ وسع بكوشم !

 

باشد كه دستِ بر قضا كاسه اي به پياله اي خورده ، روزي “سي سال نماي فارسان” مبدّل شود به سينماي فارسان

کد خبر: 2284 جمعه ۱۲ مهر ۱۳۹۸